LAW3007 กฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง 2 1/2551

(ก)  จำเลยอุทธรณ์ว่า ลายมือชื่อของผู้เช่าซื้อในสัญญาเช่าซื้อมิใช่ลายมือชื่อของจำเลย แต่เป็นลายมือชื่อปลอม

(ข)  โจทก์อุทธรณ์ว่า ศาลชั้นต้นกำหนดราคารถยนต์ที่เช่าซื้อที่ให้จำเลยใช้แทนต่ำเกินไป สมควรกำหนดให้ 100,000 บาทตามฟ้อง

ให้วินิจฉัยว่า  ศาลชั้นต้นจะมีคำสั่งรับอุทธรณ์ของจำเลยโจทก์ในแต่ละกรณี ดังกล่าวหรือไม่

ธงคำตอบ(ก)  จำเลยให้การว่า สัญญาเช่าซื้อเกิดจากการแสดงเจตนาลวงเท่ากับจำเลยรับว่าได้ทำสัญญาเช่าซื้อรถยนต์ดังกล่าวจริง แต่อ้างว่าสัญญาซื้อเป็นนิติกรรมอำพรางการซื้อขาย อุทธรณ์ของจำเลยที่ว่า จำเลยมิได้ลงลายมือชื่อในสัญญาเช่าซื้อและเป็นลายมือชื่อปลอม อันเป็นการกล่าวอ้างข้อเท็จจริงขึ้นใหม่นอกเหนือจากที่ให้การต่อสู้ไว้ จึงเป็นอุทธรณ์ที่มิได้ยกขึ้นว่ากันมาแล้วโดยชอบในศาลชั้นต้น ทั้งมิใช่ปัญหาอันเกี่ยวด้วยความสงบเรียบร้อยหรือศีลธรรมอันดีของประชาชนตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 225 วรรคสอง จึงเป็นอุทธรณ์ที่ไม่ชอบด้วยมาตรา 225 วรรคหนึ่ง

(ข)  ศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำเลยคืนรถยนต์ที่เช่าซื้อหรือให้ใช้ราคา 50,000 บาท แก่โจทก์ โจทก์อุทธรณ์ว่า ศาลชั้นต้นกำหนดราคารถยนต์ที่เช่าซื้อต่ำเกินไป สมควรกำหนดให้ 100,000 บาท ตามฟ้อง อุทธรณ์ของโจทก์เท่ากับเป็นการโต้แย้งดุลพินิจในการกำหนดราคาทรัพย์สินพิพาทของศาลชั้นต้นจากราคา 50,000 บาท เป็น 100,000 บาท    อันเป็นข้อเท็จจริง และถือว่าเป็นอุทธรณ์ในคดีที่มีราคาทรัพย์สินที่พิพาทกันในชั้นอุทธรณ์ไม่เกิน 50,000 บาท ซึ่งต้องห้ามมิให้คู่ความอุทธรณ์ในข้อเท็จจริงตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 224 วรรคหนึ่ง อุทธรณ์ของโจทก์จึงต้องห้ามตามบทบัญญัติดังกล่าว (10 คะแนน)

ดังนั้น ศาลชั้นต้นจะมีคำสั่งรับอุทธรณ์ของจำเลยและโจทก์ในแต่ละกรณีดังกล่าวมิได้

 

ข้อ 3       โจทก์ฟ้องเรียกค่าเสียหายจากจำเลยเป็นเงิน 10 ล้านบาทฐานกระทำผิดสัญญา จำเลยให้การต่อสู้คดีว่า จำเลยไม่ได้กระทำผิดสัญญา ขอให้ศาลยกฟ้อง ศาลชั้นต้นพิจารณาแล้วเห็นว่า จำเลยไม่ได้กระทำผิดสัญญา และมี     คำพิพากษาให้ยกฟ้องโจทก์  โจทก์อุทธรณ์  ศาลชั้นต้นมีคำสั่งให้รับอุทธรณ์  ต่อมาก่อนที่ศาลชั้นต้นจะส่งสำนวนความที่อุทธรณ์ไปยังศาลอุทธรณ์  จำเลยยื่นคำร้องต่อศาลว่า โจทก์ไม่มีภูมิลำเนาและไม่มีทรัพย์สินอยู่ในประเทศไทย ขอให้ศาลมีคำสั่งให้โจทก์วางเงิน 5 แสนบาทต่อศาลเพื่อการชำระค่าฤชาธรรมเนียม  ศาลให้ส่งสำเนาคำร้องให้โจทก์ โจทก์ไม่แถลงคัดค้าน  ศาลเห็นว่าโจทก์ไม่คัดค้านและมีคำสั่งให้โจทก์วางเงินต่อศาลตามคำร้องของจำเลย

ดังนี้ ศาลใดเป็นศาลที่มีคำสั่งให้โจทก์วางเงิน และคำสั่งของศาลชอบด้วยกฎหมายหรือไม่ เพราะเหตุใด

ธงคำตอบ

หลักกฎหมาย   มาตรา 253 วรรค 2 และมาตรา 253 ทวิ

การที่จำเลยร้องขอให้ศาลมีคำสั่งให้โจทก์วางเงินต่อศาลเพื่อการชำระค่าฤชาธรรมเนียม เป็นคำขอวิธีการชั่วคราวตามมาตรา 253 ทวิ ในชั้นอุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์ซึ่งเป็นศาลที่คดีนี้อยู่ในระหว่างพิจารณาเป็นศาลที่มีคำสั่งให้โจทก์วางเงิน และกรณีนี้จะนำมาตรา 253 ทวิ วรรค 2 มาใช้ไม่ได้

                ในกรณีศาลจะมีคำสั่งให้โจทก์วางเงิน ศาลจะต้องทำการไต่สวนก่อน ให้ศาลเชื่อว่ามีเหตุใดเหตุหนึ่งตามมาตรา 253 วรรค 2 ประกอบมาตรา 253 ทวิ วรรค 3 แต่ศาลหาได้ทำการไต่สวนไม่ คำสั่งของศาลไม่ชอบด้วยกฎหมายมาตรา 253 วรรค 2

 

ข้อ 4     ศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำเลยจดทะเบียนโอนที่ดินพิพาทหรือมิฉะนั้นให้ใช้ราคา 500,000 บาทแก่โจทก์ จำเลยไม่ปฏิบัติตามคำพิพากษา โจทก์ร้องขอให้บังคับคดีต่อศาลชั้นต้นว่า โจทก์ไม่ประสงค์จดทะเบียนรับโอนที่ดินพิพาท แต่จะขอให้จำเลยใช้ราคา 500,000 บาท แทนการจดทะเบียนโอนที่ดินพิพาท จำเลยแถลงคัดค้านว่าหากจำเลยจะใช้ราคา ก็จะขอใช้ราคาตามราคาในปัจจุบันเพียง 200,000 บาท

ให้วินิจฉัยว่า ศาลชั้นต้นจะบังคับคดีตามคำร้องขอของโจทก์หรือไม่

ธงคำตอบ

ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 271 บัญญัติว่า คู่ความหรือบุคคลที่เป็นฝ่ายแพ้ (ลูกหนี้ตามคำพิพากษา) มิได้ปฏิบัติตามคำพิพากษาหรือคำสั่งของศาลทั้งหมดหรือแต่บางส่วน คู่ความหรือบุคคลที่เป็นฝ่ายชนะ (เจ้าหนี้ตามคำพิพากษา) ชอบที่จะร้องขอให้บังคับคดีได้ภายในกำหนดสิบปีนับแต่วันมีคำพิพากษาหรือคำสั่งนั้น      โดยอาศัยและตามคำบังคับที่ได้ออกตามคำพิพากษาหรือคำสั่งนั้น (5 คะแนน)

คำพิพากษาของศาลชั้นต้นที่ให้จำเลยจดทะเบียนที่ดินพิพาทหรือมิฉะนั้นให้ใช้ราคา 500,000 บาท ให้แก่โจทก์นั้น เป็นหน้าที่ของจำเลยที่จะต้องปฏิบัติตามคำพิพากษาให้เป็นไปตามลำดับในคำพิพากษา กล่าวคือ เมื่อจำเลยยังอยู่ในวิสัยที่จะปฏิบัติตามคำพิพากษาในลำดับแรกที่ต้องโอนที่ดินพาทให้แก่โจทก์ได้ โจทก์ก็ยังไม่มีสิทธิร้องขอให้บังคับจำเลยปฏิบัติตามคำพิพากษาในลำดับหลังได้ ทั้งนี้ เพราะการบังคับตามคำพิพากษาต้องอาศัยตามคำบังคับที่ได้ออกตามคำพิพากษาหรือคำสั่งนั้น มิใช่เป็นสิทธิของโจทก์ที่จะเลือกให้จำเลยปฏิบัติตามคำพิพากษาอย่างหนึ่งอย่างใด โดยจำเลยมิได้ตกลงยินยอมด้วยมิได้ ดังนั้น ศาลชั้นต้นจะบังคับคดีตามคำร้องขอของโจทก์หาได้ไม่ (15 คะแนน)